NZa overvalt sector met 'flexibel' tarief

Op 1 juli 2008 heeft de NZa het systeem van prestatiebekostiging ingevoerd. Dit systeem maakt onderscheid tussen een basisvergoeding en vergoedingen voor aanvullende prestaties. Het systeem was zodanig bedoeld dat de gemiddelde vergoeding per recept € 6,10 zou bedragen. De SFK publiceerde onlangs dat driekwart van de apotheken het gemiddelde tarief niet haalt.

Maximum en maximaal

In de tariefbeschikking die per 1 januari 2009 van kracht is, maakt de NZa onderscheid tussen een maximumtarief en een maximaal verhoogd tarief. Het maximaal verhoogde tarief of een tarief dat ligt tussen het maximumtarief en het maximaal verhoogde tarief mag in rekening worden gebracht als hieraan een schriftelijke overeenkomst tussen de verzekeraar en de apotheek ten grondslag ligt. De NZa heeft het maximumtarief ruim 8% lager vastgesteld dan het maximaal verhoogde tarief dat is gebaseerd op de door de NZa berekende praktijkkosten bij een door de NZa gedefinieerde subselectie van openbare apotheken.
De NZa heeft het maximumtarief bewust niet op kostendekkend niveau vastgesteld om apothekers ‘te stimuleren te onderhandelen’, tegelijkertijd zou het maximaal verhoogde tarief ‘verzekeraars moeten prikkelen tot een lager tarief te komen’, aldus het NZa-persbericht. Onduidelijk is wat deze tariefbeschikking betekent voor lopende contracten en recent ondertekende contracten. De sector plaatst in ieder geval diverse vraagtekens bij de regeling. Eerder had de NZa de sector advies gevraagd over vier andere tariefvarianten. De variant die de Raad van Bestuur van de NZa op 3 december 2008 vaststelde was hier niet bij.

Onderbouwing

Het maximumtarief is gebaseerd op een praktijkkostenvergoeding van € 489.629. Dit betreft het voorlopige vergoedingsniveau 2009 waarbij de NZa rekening heeft gehouden met een inflatie van 1,75% ten opzichte van 2008. Overigens omvat dit bedrag niet de totale praktijkkosten van een apotheek, maar het bedrag dat de NZa heeft toegekend aan de aflevering van receptgeneesmiddelen. De NZa wijkt hiermee af van de methodiek die zij en haar rechtsvoorgangers sinds 1 januari 1988 hanteerden. Tot op heden is het gebruikelijk dat het tarief gebaseerd is op de vergoeding van de totale praktijkkosten waarbij rekening wordt gehouden met de marge-inkomsten uit Buiten-WMG- en hulpmiddelen via een verhoging van de zogeheten rekennorm. Onder druk van de verzekeraars zijn deze marge-inkomsten de afgelopen paar jaar drastisch gedaald. Deze daling neemt de NZa niet mee bij de vaststelling van het tarief. In plaats van een rekennorm spreekt de NZa nu over een normproductie van 82.319 eenheden, waarbij dit aantal eenheden correspondeert met het aantal WMG-verstrekkingen dat van toepassing zou zijn geweest bij de oude tariefsystematiek die gold tot 30 juni 2008. Door al dit soort kunstgrepen is de onderbouwing van het tarief nauwelijks meer inzichtelijk voor apothekers en verzekeraars. Het maximumtarief is gebaseerd op een norminkomen van € 108.064 (incl. pensioenlasten en dergelijke), hetgeen correspondeert met een brutomaandsalaris van € 6.300. De KNMP heeft inmiddels een bezwaarprocedure bij de NZa opgestart tegen de nieuwe tariefbeschikking en verdere juridische stappen aangekondigd. Tegen de oude tariefbeschikking van 1 juli 2008 heeft de KNMP al eerder een bodemprocedure aangespannen.

Tabel 1: De NZa maakt onderscheid tussen een maximumtarief en een maximaal verhoogd tarief

Indicatief beeld prestatiebekostiging van de NZa-rekenapotheek per 1 januari 2009. Vanwege NZa-afrondingsregels tarief wijken de effectieve bedragen marginaal af van de vergoeding zoals vermeld in de tariefbeschikking.